Εκτενές συνθετικό ποίημα σε εννέα μέρη, όπου με κύριο εκφραστικό όχημα τη δαντική τερτσίνα, σατιρίζεται το σύγχρονο πολιτισμικό τοπίο.

Aπ’ του Θυμού το πυρωμένο αγέρι
σαρκώσου τώρα, Στίχε, κι έτσι τράβα
σε όσα η ποίηση αποφεύγει μέρη

στο τρυφερό και στο δειλό της διάβα.
Νέοι καιροί· πανάρχαιο προσκλητήρι –
Να καις· εδώ με πάγο, εκεί με λάβα.

Στης Ιστορίας τ’ άγριο χωνευτήρι
διάλεξε το πεδίο σου και στήσου
ορθός μέσα στο ψύχος και στην πύρη.

Λάβε, λοιπόν, τη θέση σου και οπλίσου.
Μεριά απόψε, Στίχε, θα διαλέξεις,
θα ορίσεις, επιτέλους, ποια η Γη σου

και σύσσωμος θα τήνε διαφεντέψεις. […]